ЙЫЛҠЫСЫҠҠАН КҮЛ Борон бер аусы башҡорттоң бик шәп һунар эте булған. Күк- түш исемле. Уның тотмаған йәнлеге, ауламаған ҡошо булмаған. Бер саҡ һунарҙа йөрөгәндә, урманда быларға бер егет осраған. Ул ошо Күктүшкә бик ҡыҙыҡҡан. Этте уға биреүен үтенгән, әжеренә күлдән йылҡы сығарырға вәғәҙә иткән. Бик быуынына төшкәс, аусы башҡорт күнгән, Күктүшен серле егеткә биргән. Егет эт менән күлгә төшөп киткән дә бер бейә алып сыҡҡан. Аусыны бейәгә атландырып былай тигән: «һин алға ҡарай китә бир, бе